Ashura

23. Every time I try expressing Imam Husayn by words, I find these words are incapable to express themselves for him.. I said he is the right.. he is Al-kauthar(a river in heaven), .. I said he is the virtue. but I found him more than all of that. Then I supplicated to Allah to inspire me a word shows the reality of Husayn, and he inspired me to Husayn is Husayn and enough

هر زمان که سعی می کنم تا حسین را با کلمات بیان کنم، متوجه می شوم که این کلمات، قادر به توصیف او نیستند. گفتم که او حق است... او کوثر است... او با تقوا و فضیلت است... اما متوجه شدم که او بالاتر از همه ی اینهاست

به خدا متوسل شدم تا واژه ای را برای نشان دادن حسین به من بنمایاند. او به من الهام کرد که حسین، حسین است و بس

24. Edward Gibbon: In a distant age and climate the tragic scene of the death of Hussein will awaken the sympathy of the coldest reader

ادوارد گیبن : در روزگار سردی روابط، حادثه ی غم انگیز مرگ حسین، حس همدردی و دلسوزی بی روح ترین خواننده را هم برمی انگیزد

25. The great poet Rabindranath Tagore writes: Husayn's sacrifice indicates spiritual liberation. In order to keep alive justice and truth, instead of an army or weapons, success can be achieved by sacrificing lives, exactly what Imam Hussein (A.S.) did

شاعر بزرگ رابیندرانات تاگور نوشته است : فداکاری حسین نشان دهنده ی آزادی معنوی است. برای زنده نگه داشتن عدل و حق، موفقیت با ایثار زندگی به دست می آید نه ارتش و سلاح. دقیقا همان کاری که امام حسین انجام دادند

26. The best lesson which we get from the tragedy of Karbala is that Husayn and his companions were rigid believers in God. They illustrated that the numerical superiority does not count when it comes to the truth and the falsehood. The victory of Hussein, despite his minority, marvels me.

“Thomas Carlyle”

توماس کارلیل: بهترین درسی که از حادثه ی کربلا می گیریم این است که حسین و یارانش معتقدین راستین و سرسخت خدا بودند. آنها نشان دادند که دو تقابل راستی و دروغ (حق و باطل) زیادی نیرو مطرح نیست. پیروزی حسین علی رغم در اقلیت بودنشان، مرا شگفت زده کرده است

27. If Imam Hussein had aimed at acquiring a worldly empire, he would not have traveled the way he did (from Medina to Karbala). Hussein weltered in blood and dust for the sake of truth. Verily he, therefore, became the bed-rock (foundation) of the Muslim creed.

اگر هدف امام حسین به دست آوردن حکومت دنیوی بود، هیچ گاه راه (مدینه تا کربلا) را نمی رفت. حسین به خاطر حق و راستی به خون غلطید و خونش ریخته شد. به همین دلیل او پایه گذار اعتقادات مسلمین شد